گنجشک و خدا روزها گذشت و گنجشك با خدا هيچ نگفت. فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند: و خدا هر بار به فرشتگان اين گونه می ­گفت: می­ آيد، من تنها گوشی هستم كه غصه­ هايش را می ­شنود و يگانه قلبی­ ام كه دردهايش را در خود نگه می ­دارد و سرانجام گنجشك روی شاخه­ ای از درخت دنيا نشست. فرشتگان چشم به لبهايش دوختند، گنجشك هيچ نگفت و خدا لب به سخن گشود: با من بگو از آنچه سنگينی سينه توست. گنجشك گفت: لانه كوچكی داشتم، آرامگاه خستگی­ هايم بود و سرپناه بی­ كسی­ام، تو همان را هم از من گرفتی. اين توفان بی ­موقع چه بود؟ چه می­ خواستی از لانه محقرم، كجای دنيا را گرفته بود؟ و سنگينی بغضی راه بر كلامش بست. سكوتی در عرش طنين انداز شد. فرشتگان همه سر به زير انداختند. خدا گفت: ماری در راه لانه ­ات بود، خواب بودی، باد را گفتم تا لانه­ ات را واژگون كند. آنگاه تو از كمين مار پر گشودی. گنجشك خيره در خدايی خدا مانده بود. خدا گفت: و چه بسيار بلاها كه به واسطه محبتم از تو دور كردم و تو ندانسته به دشمنی ­ام بر خاستی. اشك در ديدگان گنجشك نشسته بود. ناگاه چيزی در درونش فرو ريخت. های های گريه­ هايش ملكوت خدا را پر كرد.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: برچسب‌ها: گنجشک و خدا ,